Dr hab. Tomasz Adam Stenzel, Prof. UWM
Od dziecka interesuje się ornitologią, a zamiłowanie do hodowli gołębi przerodziło się w pracę zawodową zarówno jako naukowiec jak i praktykujący lekarz weterynarii. Absolwent rocznika 2006 Wydziału Medycyny Weterynaryjnej UWM w Olsztynie. Większość aktywności naukowej koncentruje się wokół szeroko pojętej patologii gołębi z naciskiem na wirusologię molekularną i immunologię. W 2010 roku obronił pracę doktorską pt.” Wpływ różnych immunomodulatorów na wybrane parametry odporności nieswoistej i swoistej u gołębi (Columba Livia domestica), oraz przebieg zakażenia paramyksowirusem gołębim (PPMV-1)”. Po obronie doktoratu związany zawodowo z Katedrą Chorób Ptaków Wydziału Medycyny Weterynaryjnej macierzystej Uczelni. Stopień doktora habilitowanego uzyskał w 2017 roku na podstawie osiągnięcia naukowego zatytułowanego „Epidemiologia wybranych zakażeń wirusowych u gołębi w Polsce oraz charakterystyka molekularna krajowych izolatów cirkowirusa gołębiego (Pigeon circovirus, PiCV).”
Dorobek naukowy dotyczy w głównej mierze patologii gołębi i składa się z łącznie 169 publikacji, z których 54 zostały opublikowane w prestiżowych czasopismach o zasięgu międzynarodowym umieszczonych na liście JCR (sumaryczny impact factor = 60,54), pozostałe to prace o mniejszym znaczeniu: 77 referatów wygłoszonych na krajowych i międzynarodowych konferencjach naukowych oraz 38 publikacji o charakterze popularyzatorskim opublikowanych w prasie weterynaryjnej znajdującej się na tzw. liście B. W dorobku nie wymieniono licznych publikacji w prasie dedykowanej hodowcom ptaków ozdobnych i gołębi ze względu na ich nienaukowy charakter. Ponadto autor ponad 100 objętych prawami ochronnymi sekwencji genowych i pełnogenomowych gołębich wirusów i bakterii umieszczonych w międzynarodowej bazie GenBank. Kierownik lub wykonawca w łącznie 5 grantach, z których 2 dotyczyły gołębi. Recenzent w prestiżowych pismach naukowych listy JCR (ok. 10 recenzji rocznie).
Poza działalnością naukową aktywny również jako lekarz weterynarii – pow. 90% pacjentów to gołębie domowe.